قرنطينه كردن بيشتر از هر چيزي كه به ما گفته‌شده سخت‌تر ميشه

هيچ‌كس نمي‌داند كه چه زماني براي مردم ايمن خواهد بود كه برنامه‌هاي عادي را ازسر بگيرند, دوباره سفر كنند و فاصله اجتماعي را متوقف كنند. در حالي كه همه ما مي‌خواهيم بدانيم با چه چيزي روبرو هستيم و چگونه برنامه‌ريزي كنيم, پيش‌بيني‌هاي بلند مدت براي خود - quarantining به خاطر اين واقعيت كه مقامات دولتي و متخصصان بهداشتي به ما در واقع تجربه انزوا را بدتر مي‌كنند. متاسفانه آن‌ها اين احتمال را كاهش مي‌دهند كه مردم رشته روان‌شناسي را از بين ببرند, ما يك كلمه " chunking " داريم - كه توضيح مي‌دهد چگونه مغز ما مقادير زيادي از اطلاعات را پردازش مي‌كند. اگر بتوانيم اطلاعات را به قطعات كوچك‌تر تقسيم كنيم بهتر عمل مي‌كنيم (قطعات) كه براي مغز ما براي ذخيره و بازيابي آسان‌تر هستند. اين واژه همچنين براي كمك به مردم براي جدا كردن كارها به مقادير شدني استفاده مي‌شود كه احتمال پيامدهاي مثبت را افزايش مي‌دهد. تميز كردن اتاق تميز كردن اتاق با اتاق كم‌تر مشكل است تا تصور كردن يك تميز كردن بالا به پايين در يكي از آن‌ها, تغيير مشخص از اضطراب به استعفاي و حتي نااميدي است. قرباني كردن مداوم بدون نقطه پاياني واضح ممكن است مانند defeat.Simi larly باشد, براي بسياري از ما چشم‌انداز دادن چيزي به مدت نيم تا يك سال يك ابديت است, اما با افزايش‌هاي كوچك‌تر, ما مي‌توانيم به اهداف خود برسيم. هنگامي كه درخواست اوليه براي معامله با COVID - ۱۹ به مدت دو هفته از فاصله اجتماعي با انتظار بازگشايي مدارس در ماه آوريل بود, قبول آن آسان‌تر از آن چيزي بود كه اكنون با مقامات دولتي كه جدول زماني را ترسيم مي‌كنند, بسيار آسان‌تر بود. دليل اينكه چرا I'm مي‌كوشند تا به بيماران خود كمك كنند تا راه‌هايي پيدا كنند تا مدت‌زمان ناشناخته اين بيماري همه‌گير را به بخش‌هاي شخصي مناسب تقسيم كنند كه به آن‌ها كمك خواهد كرد تا از آن عبور كنند, گيج مي‌شويم و مغز ما تمايل به بسته شدن دارد. ما يادگيري را متوقف مي‌كنيم, به ياد آوردن و به طور مهم‌تر از دست دادن انگيزه از دست مي‌دهيم. يكي از داستان‌هاي موفقيت بزرگ براي تغيير رفتار انسان, مفهوم ۱۲ مرحله‌اي " يك روز در زمان " است, اما در مبارزه براي هموار كردن منحني of - ۱۹,

ما به دنبال تغييرات گسترده اي هستيم كه فراتر از يك روز در يك زمان انجام مي شود. ادعاي پرستار: آيا مي توانيد در مورد همه اين افراد مضطرب كاري انجام دهيد? اين واقعيت جديد يك جدول زماني نامشخص و در حال تغيير به طور واضح منجر به افزايش افسردگي در بيماران من شده است. تغيير قابل توجهي از اضطراب به استعفا و حتي نااميدي رخ داده است. فداكاري پايدار و بدون نقطه پايان مشخص مي تواند مانند شكست باشد. در لحظه اي از صداقت وحشيانه ، يك پدر به من گزارش داد: "به هيچ وجه نمي توانم پوشك بچه ام را براي ماه ها تغيير دهم. من نمي دانم چگونه ، اما من كسي را پيدا خواهم كرد كه مراقبت از كودك را انجام دهد."يكي از بيماران در تمرين من گفت:" اگر پنج ماه به طول انجامد ، منظور از دوري از خانواده من چيست?"او تنها زندگي مي كند, و ارتباط او با خانواده بزرگش براي بهزيستي وي بسيار مهم است, بنابراين او خطر بازديد والدين سالخورده خود را در حالت ديگري در برابر جدا بودن براي چنين مدت طولاني وزن مي كند. بسته شدن مدارس COVID-19 براي خانواده هايي كه داراي نيازهاي ويژه هستند ، به معناي 24 مارس است, 202004: 01 شكاف بين يك روز و پنج ماه بسيار زياد است. بدون دانستن تاريخ پايان مشخص ، احتكار و سرپيچي مي كنيد. اگر, بجاي, ما مي خواهيم انطباق مردم را افزايش دهيم, ما بايد به آنها كمك كنيم راه هايي براي فكر كردن در مورد زمان به گونه اي ايجاد كنند كه احساس اضطراب يا افسردگي آنها را بدون تحمل فلج بپذيرد. همانطور كه يكي از بيماران من در مورد رژيم غذايي گفت: "اگر از من بخواهيد شكلات را كنار بگذارم. يك روز, خوب. اما براي هميشه? به هيچ وجه!"بيمار ديگري كه مبتلا به سرطان پستان است ، به من گفت پروتكل درمان سرطان وي بسيار ساده تر از فكر كردن در مورد تاج ويروس است. "درمان هاي شيمي درماني من سه هفته از هم فاصله دارند ، و سپس من در 15 آوريل براي جراحي برنامه ريزي شده ام و دو ماه پس از آن اسكن خود را براي ارزيابي پيش آگهي خود دريافت مي كنم.وي گفت: "برنامه كل درمان وي هشت ماه است ، اما از آنجا كه از ابتدا با يك برنامه مشخص مشخص شده بود ، مي توانست با اطمينان زمان را تعيين كند. در اعتصاب ج

او احساس مي كند كه "با ويروس ، من راهي براي برنامه ريزي ندارم."RelatedOpinionOpinion ما مي خواهيم آنچه را كه فكر مي كنيد بشنويم. لطفاً نامه اي را به ويرايشگر ارسال كنيد. بنابراين ، همانطور كه مردم سعي مي كنند ذهن خود را در اطراف فاصله اجتماعي بپيچانند و منتظرند تا منحني براي ماه هاي آينده مسطح شود ، همه ما براي مديريت نياز به استراتژي داريم. اين واقعيت جديد. به عنوان مثال ، يك بيمار و همسرش تصميم گرفته بودند كه قبل از اصابت كروناويروس باردار شوند. با توجه به اطلاعاتي كه در مورد اثرات ويروس بر روي زنان باردار وجود دارد ، او از باردار شدن در هنگام بيماري همه گير وحشت دارد. او نگران مراجعه به پزشك و احتمال تولد به تنهايي است. در عين حال ، او در اوايل دهه 40 است ، و ساعت بيولوژيكي او با صداي بلند تيك مي زند. ما در مورد تعادل بين انتظار براي كسب اطلاعات بيشتر و زندگي نكردن با پشيماني در صورت بروز مشكلات باروري صحبت كرديم. سرانجام ، او دو ماه ديگر منتظر ماند. چنين تأخيري احتمالاً روي باروري او تأثير نمي گذارد ، اما مي تواند تفاوت زيادي در وضعيت ذهني او ايجاد كند. با تعيين تاريخ جديد ، او از شايعات روزمره خود و يا نبايد - كه در توانايي او براي تمركز روي كار خود دخالت مي كرد ، عاري بود. ما توافق كرديم كه در هشت هفته ، او و همسرش اين سؤال را بر اساس اطلاعات موجود در آن زمان دوباره بررسي كنند. شروع هر روز گفتن "من نمي توانم اين كار را براي چهار ماه ديگر انجام دهم" به معناي شروع روز عصباني و كمتر مقاومت است. به عنوان مثال ، خانواده ها در محله هاي سخت قرار دارند و بي ثباتي مالي در بسياري از موارد در حال شكل گيري است. يك زوج كه من با آنها كار مي كنم سبك هاي والدين مختلفي دارند كه منبع مداوم تنش است. خانه بودن با دو فرزندشان و تلاش براي ادامه كار حرفه اي خود ، فشار فوق العاده اي را براي همه آنها ايجاد مي كند. من از آنها خواستم تا به عنوان بهترين راه براي مقابله با زمان متمركز بر زمان حال باشند. هيچ تكه اي با اندازه جادويي وجود ندارد كه ما را به انگيزه خود در ايجاد تغييرات مورد نياز براي خنثي كردن اين بيماري همه گير تبديل كند. ممكن است برخي از افراد نياز به مفهوم سازي زمان كوتاه تر داشته باشند

تمايل به ماندن مثبت, در حالي كه ديگران ممكن است از گرفتن ديدگاه طولاني‌تر سود ببرند. براي من, شخصا, يك ماه در زماني درست به نظر مي‌رسد. اين به من فرصتي مي‌دهد تا به جلو نگاه كنم تا مطمئن شوم كه در تصميم‌گيري روزانه من مسئول هستم تا فاصله اجتماعي را تمرين كنم. من همه patients را تشويق مي‌كنم كه پايين بيايند و نهايت تلاش خود را بكنند تا به يك تكه وقت متعهد شوند, يك هفته, دو هفته, دو ماه, هر چه. در پايان فريم‌هاي زماني انتخاب‌شده, ما آنچه را كه كار مي‌كند را ارزيابي خواهيم كرد و آنچه را كه آن‌ها مي‌توانند بهتر از بخش بعدي انجام دهند تا از اين بيماري همه‌گير استفاده كنند.